O texto orixinal ou de traballo en sala de ensaios
foi elaborado por Fran partindo dunha idea base: as mulleres que agardan ás
aforas da cidade de Troia inmediatamente despois da gran derrota a mans dos
gregos. Tras varias lecturas das Troianas de Eurípides elaborou un texto que
ten en común con aquel o punto de arranque (o desas mulleres que son botín de
guerra) así como algúns dos temas vertidos no mesmo pero que dista moito en
estrutura (entre outras diferenzas non se tratou orixinalmente dun texto dialogado),
na contextualización (non existen os nomes propios nin as referencias a unha
cidade ou enfrontamento bélico concreto), nos personaxes (incúmprese a regra
clásica de liga-la traxedia a personaxes nobres) ou na propia historia (quedan
moitas incógnitas por descifrar e posibilidades semánticas abertas).
No presente proxecto vértense novas xustificacións
que van condiciona-los obxectivos e a actividade na sala de ensaio:
·a posta en escena dunha obra de corte e forma
clásica polo carácter formativo e de proba que a caracteriza.
·o respecto
polo público (presente de xeito xeral na compañía) reflectido na introdución
dos distintos temas inseridos dentro dunha historia de maneira subxacente,
indirecta ou transversal, e non dun xeito “panfletario”, de maneira que sexan
os receptores os que deban completa-lo proceso coa súa propia interpretación:
aproveitando o que eles consideren oportuno.
·elaboración de personaxes con profundidade,
complexos e que xeren o lenzo no que ir manchando cos temas e as circunstancias
comúns e individuais. Procura dun traballo actoral que pasa pola elaboración
dunha dimensión interna rica, parella a un traballo de expresión física ben
estruturado.
·o traballo sobre as relacións humanas nun contexto
opresor: a incerteza, as culpas, os recordos…; todo se amontoa nas cabezas dos
personaxes e remata nas súas interaccións.
·incorporación das actrices á dinámica de traballo
e a unha maneira de facer teatro.